Πώς δουλεύω θεραπευτικά μέσα από το συνθετικό μοντέλο

Η συνθετική προσέγγιση είναι ο τρόπος με τον οποίο έχω επιλέξει να στέκομαι απέναντι σε κάθε άνθρωπο που μπαίνει στο θεραπευτικό δωμάτιο. Δεν είναι μια θεωρία που «κουμπώνει» πάνω σε όλους, ούτε ένα έτοιμο πλαίσιο που εφαρμόζεται μηχανικά. Είναι μια ζωντανή διαδικασία, ένας τρόπος να βλέπω τον θεραπευόμενο ως ολόκληρο άνθρωπο και όχι ως σύνολο συμπτωμάτων, ρόλων ή συμπεριφορών. Κάθε φορά που ξεκινά μια θεραπευτική σχέση, προσαρμόζομαι στον ρυθμό του ανθρώπου, στις ανάγκες του, στη στιγμή που βρίσκεται η ζωή του. Κι αυτό είναι που κάνει το συνθετικό μοντέλο τόσο ουσιαστικό.

Η θεραπεία εδώ δεν περιορίζεται σε μια οπτική. Αντίθετα, αξιοποιώ στοιχεία από διάφορες σχολές, πάντα με σεβασμό και κατανόηση. Από τον ψυχοδυναμικό τρόπο σκέψης κρατώ την προσοχή στο ασυνείδητο, στις πρώιμες σχέσεις και στη λεπτή τέχνη της μεταβίβασης, που μας βοηθά να δούμε τι επαναλαμβάνεται στο εδώ και τώρα. Από την ανθρωπιστική στάση αντλώ την αυθεντικότητα, την αποδοχή και την ενεργητική ακρόαση, που δημιουργούν το ασφαλές έδαφος για να ανθίσει η διαδικασία. Χρησιμοποιώ επίσης τις γνωσιακές και συμπεριφορικές τεχνικές που βοηθούν στη διαχείριση σκέψεων, πεποιθήσεων και συνηθειών. Η συστημική ματιά μου επιτρέπει να δω τον άνθρωπο μέσα στο δίκτυο των σχέσεών του, των ρόλων, της οικογένειας, της εργασίας. Η υπαρξιακή διάσταση δίνει χώρο σε μεγάλα ερωτήματα, νόημα, ευθύνη, αλλαγή, απώλεια, χρόνο. Και, βέβαια, το σώμα έχει πάντα θέση, γιατί εκεί συχνά φυλάγονται οι πιο παλιές μνήμες.

Μέσα σε όλα αυτά, υπάρχει και η δική μου θεραπευτική ταυτότητα, επηρεασμένη βαθιά από τη βραχυπρόθεσμη συμβουλευτική προσέγγιση Expansion του Αργύρη Μαρδά, που με έχει διδάξει πώς να δουλεύω με ρόλους, ανάγκες, αντιλήψεις και εσωτερικές συγκρούσεις με τρόπο γρήγορο αλλά ουσιαστικό. Η Expansion μπαίνει φυσικά μέσα στο συνθετικό μοντέλο, σαν μια επιπλέον γλώσσα που βοηθά τον άνθρωπο να καταλάβει τον εαυτό του πιο καθαρά και να μετακινήσει αυτό που τον βαραίνει.

Για μένα, η συνθετική θεραπεία είναι ένας χώρος. Ένας χώρος που χωράει το παρελθόν, το παρόν, το σώμα, τη σκέψη, τα συναισθήματα, τις σχέσεις, τις αγωνίες και τις επιθυμίες. Ένας χώρος που δεν σου ζητά να είσαι «έτοιμος», αλλά σου επιτρέπει να γίνεις. Που δεν σε κατευθύνει βιαστικά, αλλά σε συνοδεύει με σταθερότητα. Που δεν υπόσχεται μαγικές λύσεις, αλλά πραγματική δουλειά με αλήθεια και νόημα.

Αυτόν τον χώρο προσφέρω στη θεραπευτική μου πρακτική. Έναν χώρο όπου ο άνθρωπος ακούγεται. Όπου η πολυπλοκότητά του βρίσκει λόγο και εικόνα. Και όπου, σιγά-σιγά, αρχίζει να ξετυλίγεται μια πιο ελεύθερη, πιο καθαρή εκδοχή του εαυτού.